Kinderen met problematisch of afwijkend gedrag: verschil tussen versies

• Voorstellen.
• Wat is het Eureka-project.
• Probleem: hoe doe je als huisarts diagnostiek?

• Start bij dia 6:
• Maak 2-3 tallen om samen te werken.
• Informatie letterlijk versnipperd: deel envelop 1 uit aan de groepjes.
• Jullie krijgen nu 5' de tijd om het te ordenen, chronologisch, inhoudelijk, etc
• Na ongeveer 5’ onderbreek je de discussie: Tja, zo gaat het op het spreekuur ook! Daar heb je ook tijdsdruk, ook hele verschillende brokjes informatie, het is soms echt een puzzel.
• Inventariseer bij de subgroepjes wat ze tot nu toe weten, wat ze denken, of er al een diagnose boven komt drijven? Besteedt daar 5-10 minuten aan.
• Deel vervolgens envelop 2 uit en wederom krijgen ze 5’ de tijd.
• Inventariseer wederom wat ze tot nu toe weten, denken, etc. Vraag daarna om een conclusie of een diagnose met (behandel)voorstel wat te doen.
• Je zult merken dat mensen heel verschillend hier op reageren. Veel vragen om meer tijd, meer informatie, mopperen dat dit zo niet kan, etc.
• De parallel met het echte spreekuur is, dat je daar óók te weinig tijd ervaart, óók het gevoel hebt dat je eigenlijk veel meer zou willen weten en vragen, maar toch tot een besluit moet komen.

Aanleiding:

• Diagnostiek bij kinderen lastig zeggen HA
• Huisartsen zien zichzelf niet als deskundige op dit terrein, denken dat ze te weinig kennis hebben daarvoor.
• Wat is normaal, wanneer is druk ADHD? Wanneer label je iets autisme? Daar hebben huisartsen toch geen verstand van?
• Communiceren met kinderen is anders, maar hoe doe je dat dan?

Doel:

• Model dat informatie ordent en helpt te wegen en daarmee diagnostiek vergemakkelijkt.
• Huisartsen laten ervaren dat ze bekwamer zijn dan ze denken (Deels onbewust bekwaam).
• Een neven-effect van deze methodiek is dat de structuur je helpt in het consult en daarmee meer ruimte schept voor de communicatie.

Activiteit:

• Context-schema presenteren en uitleggen.
• Eventueel oefenen aan de hand van een eigen casus.

Resultaat:

• Overzicht over de verkregen en ontbrekende informatie
• Dat geeft op pluis-niet-pluis-niveau een diagnose.
• Door de methodiek vergelijkt je het kind namelijk met de eigen referentiegroep.

Tijd:

• Kost 1 a 2 x 20 minuten.

Nabespreking:

• Als ik dit met huisartsen doe is de reactie vaak: Ja maar, dat doe ik al! Mijn reactie is dan: klopt, maar wel meestal onvolledig (én onbewust)!

• Plenair de informatie uit de casus ordenen aan de hand van dit schema (5 min.)
• Eventueel aan de hand van het context-schema een eigen casus bespreken. (10 min.)
• Video Ellen: (20 min.) (= facultatief)
  • Korte inleiding: Video is gemaakt door huisarts en POHGGZ samen. Bedoeld om te laten zien wat voor non-verbale methodieken de POHGGZjeugd inzet in de communicatie met en behandeling van kinderen.
  • Video laten zien
• Vragen om te bediscussiëren: (10 min.) (korter, als tijdens presentatie al veel gevraagd is) Afhankelijk van de deelnemers:
  • Wat hiervan kunnen AIOS cq. HA ook gebruiken?
  • Is het niet de moeite waard de POHGGZ meer in te zetten bij het onderwijs? Zo ja: hoe?
  • Wat zou je kunnen leren van de POHGGZ e/o POHjeugd?